Powtarzamy, powtarzamy

POLSKA PIASTÓW - kontynuacja

"Idąc za ciosem" -  kolejna partia materiału dotycząca najważniejszych postaci państwa polskiego w czasach piastowskich (1138-1370). 

WŁADYSŁAW WYGNANIEC

Książę zwierzchni Polski - pierwszy senior, wygnany z kraju przez młodszych braci. Jako dzielnicę dziedziczną otrzymał Śląsk.

 

HENRYK POBOŻNY

Książę śląski, krakowski i wielkopolski. Kontynuował starania o koronę królewską. W czasie najazdu mongolskiego w 1241 stanął na czele koalicji wojsk wielu księstw polskich. Poległ w bitwie pod Legnicą.

 

PRZEMYSŁ II

Dążył do zjednoczenia księstw piastowskich.  W roku 1290 udało objął  księstwo krakowskie. Nie mając jednak poparcia miejscowych możnych postanowił ustąpić z Małopolski na rzecz władcy czeskiego Wacława II.  Po śmierci księcia gdańskiego  Przemysł II objął Pomorze Gdańskie. Wzmocniło to jego pozycję i umożliwiło koronację na króla Polski. Ceremonia odbyła się w 1295 w Gnieźnie, a przewodził jej arcybiskup Jakub Świnka. Niecały rok później został zamordowany 

 

WACŁAW II

Władca czeski, w  1300 r.koronowany na króla Polski. Koronacji w katedrze gnieźnieńskiej dokonał dotychczasowy przeciwnik rządów czeskich w Polsce, arcybiskup gnieźnieński Jakub Świnka. Powodem tej nagłej zmiany była prawdopodobnie chęć doprowadzenia do zjednoczenia kraju. Po śmierci Przemysła II i nieudanych rządach Władysława Łokietka stało się jasne, że powstanie zjednoczonej Polski na skutek działań któregoś ze skłóconych wzajemnie Piastów jest raczej mało prawdopodobne.

 

WŁADYSŁAW ŁOKIETEK

Po śmierci Wacława II (1305 r.) i Wacława III (1306 r.) zajął Kraków i Pomorze Gdańskie. Popierany przez arcybiskupa Jakuba Świnkę, musiał stawić czoło opozycji krakowskiej pod przewodnictwem biskupa Jana Muskaty, co przeszkodziło mu w udzieleniu pomocy Pomorzu Gdańskiemu opanowanemu w 1308-09 r. przez Krzyżaków. W Krakowie jeszcze raz wybuchł bunt, tym razem pod wodzą wójta Alberta. W 1314 r. Łokietek opanował Wielkopolskę. 1320 r. koronowany na króla. Bitwa pod Płowcami w 1331 r.

 

KAZIMIERZ WIELKI

Król Polski w latach 1333–1370, ostatni monarcha z dynastii Piastów na tronie polskim. Unormował stosunki z Czechami i Zakonem Krzyżackim. Udało mu się uzyskać od czeskiego króla Jana Luksemburskiego zrzeczenie się pretensji do polskiego tronu. Zrzekł się praw do Śląska. Na mocy pokoju kaliskiego z 1343 odzyskał zajęte przez Krzyżaków Kujawy i ziemię dobrzyńską, w zamian zrzekł się praw do Pomorza Gdańskiego. Głównym sojusznikiem były Węgry. Z ich pomocą przyłączył do Polski większą część Rusi Halicko-Włodzimierskiej. Doprowadził do kodyfikacji prawa (statuty wiślicko-piotrkowskie), rozbudowy systemu obrony państwa oraz rozwoju miast. W 1364 ufundował Akademię Krakowską. Nie pozostawił legalnego następcy, dlatego po śmierci Kazimierza - na mocy wcześniejszych układów - tron polski przypadł jego siostrzeńcowi, Ludwikowi Węgierskiemu.